Czym jest życie ?

Kategoria: Czym jest życie Opublikowano: piątek, 04 maj 2012 Dr Eustachiusz Gadula

Czym jest życie?

Jak dotąd tak naprawdę nikt jeszcze tego nie wie, nie wyłączając biologii i medycyny. Nikt nie podał dotychczas adekwatnej definicji życia. Nadal nie wiadomo, czy jest ono procesem, który kiedyś, wbrew rachunkowi prawdopodobieństwa zaskoczył gdzieś w Kosmosie i obecnie obserwujemy różne, ewoluujące jego odmiany? A może jest po prostu przejawem najwyżej zorganizowanej materii, zawiązującym się od nowa, co jakiś czas, tutaj na Ziemi, ale może i gdzieś tam, w Kosmosie? W takim przekonaniu przez wiele lat świat oczekiwał, że lada chwila uda się materię nieożywioną powołać do życia. Musiało jednak wiele czasu upłynąć, zanim zrozumiano, że nie da się tego osiągnąć, bo życie to proces znacznie ważniejszy i bardziej skomplikowany niż dotychczas przypuszczano. Mimo postępu biologii i medycyny do dzś nie ma w pełni satysfakcjonującej definicji życia. W wielu dziedzinach nauki i na podstawie obserwacji opisywane są różne jego przejawy, które jednak nie wyjaśniają samej istoty życia. Zdaniem twórcy bioelektroniki profesora Włodzimierza Sedlaka:Życie jest zjawiskiem elektrycznym, sterowanym magnetycznie - jest procesem fotonowym, sterowanym fononowo. Każde żywe stworzenie jest nie tylko ciałem, ale także istotą stworzoną z systemu niewidzialnych pól energetycznych, które oddziałują zarówno ze sobą, jak i z polami energetycznymi otoczenia. Wszechświat jest wypełniony tymi polami, a istota ludzka i każdy żywy organizm stanowi szczególne ich zagęszczenie. Życie samo w sobie ma naturę energetyczną i nasze współczesne wyobrażenie o nim jest, delikatnie mówiąc, po prostu prymitywne. Energetycznie jesteśmy związani z Naturą i Kosmosem, którego naturalne wibracje mają wpływ nie tylko na nasze samopoczucie fizyczne, emocjonalne i mentalne, ale także i na wzrost naszej świadomości. Według Harolda Burra człowiek jest częścią składową uporządkowanego systemu Wszechświata, w którym Prawo Najwyższe dotyczy wszystkich jego form. Wszechświat jest ogromnym układem, sterowanym własnym polem elektrycznym. Prawu tego pola w takim samym stopniu podlega nasze ciało fizyczne, jak i nasze emocje, sposób myślenia i reagowania. Będąc jego częścią, każdy z nas jednocześnie także na nie oddziałuje. Własne pole energetyczne człowieka składa się z wzajemnie powiązanych podpól. Te podpola kontroluje system energii subtelnej, a zwłaszcza ośrodki energetyczne, nazywane czakrami. Z samym pojęciem życia łączy się także jego cel. Na pytanie, co jest celem życia, brak wyczerpującej odpowiedzi. Ale o podejściu do tego problemu decyduje głównie punkt widzenia. Mówiąc najogólniej, w dotychczasowej, znanej nam historii ludzkości dominują dwa podstawowe podejścia ? naukowe i religijne. Pierwsze odpowiedzi na to pytanie poszukuje w świecie materii, a drugie opiera na wierze w Boga. Ale zgodnie z najnowszymi poglądami fizyków kwantowych w świecie próżni fizycznej, utożsamianej z Bogiem. Filozofia Kartezjusza (René Descartes, 1596-1650) dała początek światopoglądowi, który później bardzo silnie zdeterminował naukowe myślenie. Kartezjusz nauczał, że duch i ciało są od siebie oddzielone. To oddzielenie ducha od materii doprowadziło w ciągu następnych stuleci do przekonania, że materialny Kosmos jest pozbawioną ducha maszyną, funkcjonującą według ściśle deterministycznych i czysto mechanicznych praw, na które człowiek nie ma żadnego wpływu. Angielski fizyk, matematyk i astronom, Izaak Newton (1643-1727), wychodząc z kartezjańskiego ujęcia rzeczywistości, stworzył podstawy mechaniki i klasycznej fizyki, według których człowiek nie miał już żadnego wpływu na Uniwersum, raz stworzone i wprawione w ruch przez Boga. I tak doszło do powstania materialistycznego paradygmatu kartezjańsko-newtonowskiego, słusznego z wymiarach średnich, ale nie sprawdzającego się zarówno w Makrokosmosie, jak i w Mikrokosmosie. Emanuel Swedenborg (1688-1772), szwedzki filozof i uczony, był jednym z najznakomitszych umysłów doby oświecenia. W roku 1745 świadomie zarzucił drogę czysto naukową, na rzecz opisu rzeczywistości, jakiej doświadczył w swych mistycznych wizjach. Jego zintegrowane widzenie przyrodoznawstwa i religii odnosiło się już do nowej ery. Kiedy klasyczna fizyka tkwiła jeszcze w swych początkach i dzieliła świat na coraz mniejsze części, rozpatrując je niezależnie od całości zjawisk, Swedenborg sformułował już model wszechogarniającej jedności. Opis tego modelu nie różni się od opisu niekonwencjonalnych teoretyków fizyki kwantowej, stawiających sobie pytania o rzeczywistość ukrytą za obserwowanymi zjawiskami.

 

Nowa fizyka dwudziestego stulecia potwierdziła duchowe poznanie Swedenborga, że prawda naukowa ma ograniczony wymiar. Nauka nie potrafi ująć rzeczywistości w jej całokształcie. Pozostaje wciąż jedynie próbą zbliżenia się do takiej rzeczywistości, jaka jawi się człowiekowi, a właściwie ludzkim zmysłom ? już mniej ważne ? czystym, czy uzbrojonym w instrumentarium techniczne. Coraz powszechniejszy jest pogląd, że świata nie można zanalizować do końca za pomocą matematycznych wzorów i struktur, jak przyjmował to słynny francuski myśliciel i matematyk Kartezjusz. Natomiast według teorii kwantów, opracowanej w roku 1900 przez Maxa Plancka, człowiek jest twórczym elementem Kosmosu. W teorii kwantów wychodzi się od stwierdzenia, że indywidualna świadomość człowieka, jako obserwatora i uczestnika życia, ma decydujący wpływ na będący w ciągłej przemianie Kosmos, i tym samym go współkształtuje. Religie od swego zarania mają krańcowo odmienne podejście do otaczającej Rzeczywistości, interpretując ją w świetle prawd objawionych. Ta dychotomia w podejściu do kluczowych problemów otaczającego świata jeszcze ciągle dominuje, w znacznej mierze hamując prawdziwy postęp na drodze poznania.

 

Na szczęście te krańcowo różne podejścia i wynikające z nich zasadniczo odmienne odpowiedzi powoli, ale systematycznie zaczynają integrować się ze sobą. Ten nowy obraz świata obrócił o 180 stopni mechanistyczną perspektywę nauk przyrodniczych i jest zapewne największą rewolucją w historii nauki nowych czasów. Przy czym taki obraz rzeczywistości powstał z opisu rzeczy, które nie są bezpośrednio dostępne naszym zmysłom; z opisu atomowego i subatomowego świata. Teoria kwantów jest już dziś uznana przez naukę, a w jej twierdzenia nie sposób wątpić. Innym czynnikiem w podobny sposób kształtującym poglądy najnowszej fizyki są właściwości ludzkiej psychiki i związanej z nią świadomości. W nowym paradygmacie wszechogarniającej jedności, jedność ta dotyczy także podejścia do celu życia. Interesujące poglądy na ten temat przedstawia Fritjof Capra w popularnej książce pod znamiennym tytułem TAO fizyki. Jego zdaniem porównywanie przekazów mistycznych z opisami rzeczywistości dokonywanymi przez fizyków kwantowych często wykazuje zaskakujące podobieństwa. Ale obie drogi poznania ? fizyka i mistyka próbują dać opis świata ? powiązanego ze sobą i jednolitego ? w którym nawet najmniejsza cząsteczka nie może być rozpatrywana w izolacji. Nowa fizyka traktuje Uniwersum jak żywy organizm, w którym nawet najmniejsza cząsteczka nie może istnieć niezależnie od innych, a tym samym od całości. Wszystkie części są ze sobą jednocześnie związane, a tym samym związane z całością. Całość i jej części wzajemnie się warunkują. Zbliżone podejście do tego problemu prezentuje także twórca jednolitej teorii pola i teorii próżni fizycznej ? Gennadij Szypow. Ale istnieją także na pozór odmienne podejścia do tego problemu, dobrze jednak mieszczące się pomiędzy wspomnianymi wyżej podejściami krańcowymi. Na przykład Goethe na pytanie o cel życia odpowiada: Celem życia jest samo życie (i coraz głębsze poznawanie samego siebie i otaczającego nas świata ? E. Gadula).

 

Problemem nie mniej ważnym od samego pojęcia życia i jego celu, jest istota świadomości ludzkiej. Na ten temat współczesny fizyk, Nick Herbert przyznaje: Największą tajemnicą nauki jest istota świadomości. Czym jest świadomość i jak powstaje? Na ile człowiek jest świadomy? Czego może i czego powinien być świadomy? Wizjonerskie dzieło Swedenborga w zasadzie jest jedyną w swym rodzaju odpowiedzią na to zasadnicze pytanie (...), które w zasadzie jest pytaniem o życie w ogóle. Energia określa stan fizycznego, emocjonalnego i mentalnego zdrowia człowieka, a także poziom jego świadomości. Myśli, odczucia i działania są zjawiskami energetycznymi. Świadomość i ciało fizyczne, którego zmysły informują nas o świecie fizycznym, nosimy jak ubranie. Fizyka kwantowa dostarczyła nam dowodów, że świadomość obserwatora staje się integralnym składnikiem badanej przez niego realności. Można powiedzieć, że ludzka świadomość jest łącznikiem między pierwotnym a wtórnym, wewnętrznym a zewnętrznym porządkiem, między Uniwersum a człowiekiem. Bez partycypacji ludzkiej świadomości w praprzyczynie, w Absolutnym Bycie, niemożliwe jest jakiekolwiek z nim współdziałanie. Świadomość pochodzi od Boga, który jest miłością i mądrością, samym życiem i działa we wnętrzu człowieka. Świadomość jednostki wynika z miłości, z istniejącego we wnętrzu człowieka boskiego pierwiastka.

? Copyright by Eustachiusz Gadula


Odsłony: 4050